Fehmi Koru*
Bir müddettir zihnimde dolaştırdığım soruya bugün bir yabancı mecmuayı okurken yanıt buldum.
Cevabını aradığım soru şu: Baskıcı rejimlerin karar sürdüğü ülkelerde, rejime yakın pozisyonda bulunan beşerler, sanki baskıcı bir rejim altında yaşadıklarını anlamakta neden zorlanıyorlar?
Rusya sözgelimi.
Putin’den evvel de özgürlükçü ve demokrat bir ülke değildi fakat Putin oraya, muhalefete hiç müsaade tanımayan, muhalif aydınlara cezaevlerini layık gören, gazetecileri kurşunlatan yeni bir tıp rejim getirdi. Putinciler, rejim yanlıları bunun farkında mı değiller yoksa aldırmıyorlar mı?
Veya İsrail.
Netanyahu ile birlikte, bir kısmı vatandaş olarak kabul edilmiş, bir kısmı ülkelerinin işgali altında bulunan Filistinliler için tam bir karabasan görünümünde İsrail. Gazze’deki yırtıcı savaş daha evvelkilere rahmet okutuyor.
İyi de Netanyahu’nun partisinin ve koalisyon hükümetini oluşturan partilerin üyeleri, içeride ve dışarıda Netanyahu’yu destekleyen Museviler, olup bitenlerin farkında oldukları halde, nasıl oluyor da aldırmaz görünüyorlar?
Aynı soru Belarus ve Macaristan üzere ülkelerin iktidar partilerine dayanak veren beşerler için de sorulabilir.
Hatta, Hollanda’da ve birtakım Avrupa ülkelerinde oburlarının dinine ve derilerinin rengine müsamahayla bakmayan siyasilere oy veren beşerler da benim sorumun tamamiyle dışında değiller…
Cevabı Londra’da çıkan, çoklukla İngiltere vatandaşı Musevilerin cemaat haberlerini öğrenmek için abone oldukları haftalık Jewish Chronicle (JC) mecmuasının son sayısını gözden geçirirken buldum.
JC benim her hafta atlamadan göz attığım bir mecmua. Sadece Yahudi cemaatine kendilerini ilgilendiren haberleri derleyip sunmakla kalmıyor, birebir vakitte cemaate mensup değerli müelliflere görüş ve niyetlerini sayfalarından paylaşma imkanı da sağlıyor.
Ünlü ve değerli muharrirleri var derginin…
Dergi Gazze’de Hamas militanlarının çıkışı ile başlayan süreçte birinci günden beri Netanyahu siyasetlerini savunuyor. Hiç denecek kadar az sayıda farklı değerlendirmelere yer verdi bugüne kadar. Muharrirleri da savaşı kendileri üzere değerlendirmeyenlere karşılık yetiştirmekle meşgul.
Hele rastgele bir İngiliz siyasetçi İsrail yahut Gazze savaşı hakkında değişik bir değerlendirmeyle kamuoyu önüne çıksın, JC o bireye zalimce tenkit okları savuruyor.
Son sayının şimdi 6. sayfasına geldiğimde, karşıma çıkan ‘Netahyahu stratejisinin öldüğü yıl’ başlıklı yazı beni birinci şaşırtan oldu. Yazıya eşlik eden iki fotoğraftan Netanyahu’ya ilişkin olanında ‘güvenilmez oldu’ alt yazısı var. Başkasında ise, elinde tuttuğu pankartın üzerinde ‘Bibi’ye sakın güvenme’ yazan bir muhalif yer alıyor… [Bibi, Netanyahu’nun kısa ismi.]
Derginin devamlı müelliflerinden Anshel Pfeffer’in yazısı bu.
New York’tan yazan Ben Clerkin’in yazısının başlığı da değişik: ‘Anti-Semitizmin ABD’de yeni olağana dönüştüğü üzülesi yıl’…
Stephen Pollard isimli müellif İngiliz Personel Partisi içerisinde İsrail’e karşı sert açıklamalarda bulunan milletvekillerine yanıt yetiştiriyor.
Karen Glaser isimli bayan muharrir, genç bir dostuyla ortasının açıldığının öyküsünü anlatıyor. Bayan arkadaşı kendisine “Kusura bakma lakin seninle dostluğuma son veriyorum, İsrail’i savunan biriyle dost olamam” iletisi göndermiş…
Alex Carlile, bir başka muharrir, ‘İsrail propaganda savaşını Hamas’a kaybediyor’ başlıklı yazısında kaygısını en yakınlarına anlatamamaktan şikayet ediyor.
Derginin iç sayfalarından birinde, Filistin ile İsrail’i temsil eden iki gençle ilgili bir fotoğraf var. Resmi bir İtalyan çizmiş, Portekiz’in başşehri Lizbon’da sergilenmekteymiş. Omuz omuza vermiş iki genç resmi, İtalyan ressama nazaran, “Tek bir yol var, lakin bir ortada olursak…” manasına gelmekteymiş…
Bu yazının girişinde gördüğünüz resme dikkatle bakmışsanız, Musevi gencin yüzünün karalandığını göreceksiniz. JC mecmuası, resme ‘Üzgün yüz’ başlığını uygun görmüş…
Yazılar ortasında dolaşırken bir şeyi fark ettim: Müelliflerin hiçbiri, ancak bir tanesi bile, kendilerinin yanlışta olduğunu düşünmüyor, diğerlerinin İsrail’i suçlamasını anlamakta zorlanıyor.
Aradığım yanıtı o sayede buldum: Kimi beşerler, birtakım ülkelerde, yanlışta olabilecekleri ihtimaline kendilerini kapatmış durumdalar. Tutumlarının cahillikle bir ilgisi yok; aklı başında olması gereken müellifler, gazeteciler bunlar…
Eminim, Netanyahu’ya bel bağlamış olanlarla Putin’in, Lukashenko’nun, Orban’ın, Wilders’in taraftarlarını birleştiren çizgi bu.
Rahatladım.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.