Fehmi Koru*
Yeni yılın birinci günü İstanbul’da yapılan İsrail’i kınama gayeli mitingde birinci sefer kullanılmıştı; akabinde, tıpkı mitingden sonra kendisine hesap soran bir gençle takışan kişinin yüzüne inen yumruk sonrasında olay gündeme gelince tekrar kullanıma girmişti.
‘Hilafet bayrağı’…
Birileri sonradan o bayrağın ‘Hilafet bayrağı’ değil ‘Tevhid bayrağı’ olduğunu ileri sürdü.
Her iki bayrağın –‘Hilafet’ ve ‘Tevhid’ bayraklarının- isimlerini da o vesilelerle duyduk.
Konu ne vakit açılsa, birileri, o ‘Hilafet bayrağı’ndan hareketle Türkiye’de halifelik usulü bir idarenin taraftarları bulunduğunu ve onların bunu sağlamak için harekete geçtiklerini ileri sürüyor, birileri de, bunu ileri sürenlere yanıt olarak, onun ‘Tevhid bayrağı’ olduğundan hareketle, bahsin yanlış ele alındığını savunuyor.
Ne palavra söyleyeyim, şaşırıyorum.
İki taraf da yanlışı savunuyor zira.
Literatürde ‘Hilafet bayrağı’ yahut ‘Tevhid bayrağı’ isimleriyle anılan bir bayrak yok zira.
Ne var pekala?
Özenti ve cahillik var.
Hayatının büyük kısmını, öğrencilik devrinde kendini yakın hissettiği ‘mukaddesatçı’ kümeler ve örgütlerin düzenlediği etkinliklerde -bazılarının düzenlemesinde de vazife alarak- geçirmiş, sonrasında gazeteci olarak misal aktiflikleri gözlemlemiş biri olarak, hiçbirinde Türk bayrağı dışında bir bayrak gördüğümü hatırlamıyorum.
‘Mukaddesatçı’ denilirdi yurtseverliği ağır basan muhafazakarlara eski periyotlarda, Osmanlı’ya hayranlık vardı, CHP’li idarelerin genel uygulamalarından rahatsızlık duyulurdu, lakin hilafete hasret denilecek bir hissiyat kendisine toplumsal ortamda temsilci bulamazdı.
Dini toplantılarda bile şimdinin yeşil taban üzerine ‘kelime-i tevhid’ yazılı pankartlarına rastlanmazdı.
Sanıyorum, daha çok Batı ülkelerinde düzenlenen kimi İslami etkinliklerde belirli belgisiz varlığı hissedilen o bayrağın ülkemize taşınmasından ibaret bir yeni durum kelam konusu…
İşin özenti tarafı, tartışmanın bu arka-plana aykırı düşmesinden…
Cahillik daha fazla belirgin…
Tarihin hiçbir devrinde, Hilafet’in Osmalı’ya intikal etmesinden evvel ve sonrasında, halifeyi yahut hilafeti özel olarak temsil eden bir bayrak hiçbir vakit olmadı.
Olması gerekmedi de ondan…
Peki, bu bayrağın ortaya çıkması ülkemizde birilerinin hilafetin tekrar canlandırılmasını arzuladığı ve bunun için örgütlenildiği manasına mı geliyor?
Sanmıyorum, ancak elbette her ülkede her türlü kanıyı ve arzuyu şahsında sürdüren birilerine rastlanabileceği üzere, “Keşke hilafet olsa” diye söylenen yahut “Türkiye İslam Dünyası’nın önder ülkesi olmalı, bu da hilafetle sağlanmalı” üzere bir niyete sahip beşerler da bulunabilir.
Cumhuriyet’in birinci devrinde böylelerinin bulunduğunu biliyoruz.
Nitekim, 29 Ekim 1923’te Cumhuriyet’i ilan eden takım, onu ilan etmeden bir yıl kadar evvel, 1 Kasım 1922’de saltanata son vermişken hilafeti ilga etmemiş, 18 Kasım 1922 günü, Sultan Abdülaziz’in oğlu Abdülmecid Efendi’yi ‘halife’ ilan etmişlerdi. Hilafet, 4 Mart 1924 tarihinde ilga edilene kadar, onun şahsında varlığını sürdürmüştü.
Acaba neden?
Cumhuriyet’i kuran takım, vaktiyle imparatorluğun birer kesimi iken yeni devirde ondan kopmuş ögeleri olan ve sonradan bağımsızlığına kavuşacak ülkelerle irtibatı koparmamak için, Osmanlı İmparatorluğu’nu tasfiye ederken, onun bir özelliği olan hilafet kurumunu müdafaayı düşünmüş olabilir.
Tıpkı ‘üzerinde güneşin batmadığı imparatorluk’ şöhretine sahip İngiltere’nin, ‘Commonwealth’ (İngiliz Milletler Topluluğu) yapılanması ile, evvelce kendisine bağımlı ülkelerle irtibatını muhafazası gibi…
Hilafetin varlığını sürdürdüğü 1,5 yıl içerisinde bunun mümkün olmayacağı görülmüş olmalı ki, sonunda bundan vazgeçildi.
Dün -yani Cumhuriyet’in o birinci döneminde- olmayacağı görülen, bugün bütünüyle imkansız olarak karşımızda.
Bu bir hülya bile olamaz.
Olabilir diye düşünenler varsa yanılıyorlar.
Yanılanların başında da, güya bu türlü bir ihtimal varmış ve bunu gerçekleştirmek mümkün olabilirmiş üzere, üzerinde Arapça yazılı ne görürlerse, çabucak hücuma geçenler…
Cehalet tek taraflı değil, sizin anlayacağınız.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.